Napady złości u dzieci – skąd się biorą i jak sobie z nimi radzić?

Wyobraź sobie taką sytuację. Siedzicie wreszcie po ciężkim dniu na wymarzonej kolacji w restauracji z Waszym dzieckiem. Wszystko układa się wspaniale, gdy nagle dziecko zaczyna marudzić, potem płaczę, wreszcie wpada w furię i krzyczy, że chce natychmiast wrócić do domu. Jak skończy się ta historia w Twojej rodzinie? Wrócicie do domu, czy przeforsujecie z dzieckiem miły wieczór? Kto będzie krzyczał, a kto będzie spokojny?

Napady złości a wiek dziecka

Z najczęstszymi napadami złości możecie mieć do czynienia w okresie buntu dwulatka. To wtedy dziecko zaczyna pojmować Twoje zasady, próbować je naginać, zastanawiać się gdzie są granice (Twojej wytrzymałości ). Z perspektywy dziecka cała sytuacja wygląda zupełnie inaczej. To Ty narzucasz ciągle nowe prawa, którym dziecko musi sprostać, co bywa frustrujące i męczące. Kolejne napady złości pojawiają się w latach późniejszych, np. w wieku przedszkolnym. Wydawać by się mogło, że są mniej obciążające, ale jednak wcale nie są mniej trudne. Dziecko, które nauczy się, że jego napady złości nie spotykają się z żadną reakcją lub są ignorowane może nauczyć się wybuchów jako metody na wymuszanie wszystkiego albo czuć się niezauważane ze strony rodzica. Ten mechanizm dotyczy też dzieci także w późniejszym wieku.

Gdzie szukać przyczyny?

Choć można się martwić, że napady złości są oznaką trudnego charakteru, to nie popadaj w zniechęcenie i nie tłumacz sobie stereotypami zachowania dziecka. Odwagi rodzicu – w tym wieku napady złości dziecka są normalne. Przedszkolaka wiele emocji po prostu przytłacza i to ich kumulacja właśnie jest najczęstszą przyczyną napadów złości u dzieci. Zmęczenie, strach, odrzucenie przez rówieśników to bardzo częste przyczyny dziecięcej frustracji.

Furia a zachowanie dziecka

Furia dziecięca to niezbyt miły widok. Maluch zaczyna kopać, krzyczeć, wali czymś o podłogę, tupie nogą, rzuca przedmiotami, bije, a nawet wstrzymuje oddech, aż zmieni kolor na niebieski (jeśli tak się dzieję skonsultuj się z pediatrą, bo niedotlenienia mogą być bardzo negatywne dla zdrowia dziecka).
Nie trać sił. Możesz ulegać w myślach pokusie, by wyrzucić takiego buntownika z pokoju, ale nie trać rezonu dziecko przy tak silnych emocjach musi wiedzieć, że jesteś w pobliżu, przecież dla Ciebie był ten cały spektakl. Pamiętaj też, że groźbami w tym momencie też wiele nie wskórasz, bo dziecko jest wtedy za bardzo skupione na sobie.

Jak reagować?

• Bądź zawsze w pobliżu i patrz na dziecko.

• Zaprowadź dziecko w bezpieczne miejsce, gdzie łatwiej się uspokoi.

• Zachowuj spokój i staraj się malucha przytrzymać, gdy zanadto szaleje, a gdy na to sytuacja pozwoli przytulić.

• Czekaj spokojnie z dzieckiem aż emocje opadną. Nawet jeśli dopadło Was to w centrum handlowym, nie uginaj się pod krzykami dziecka i złymi spojrzeniami przechodniów. Wiedz swoje – spokój Wam pomoże.

•  Gdy dziecko się uspokaja porozmawiaj z nim o problemie. Powiedz "No widzisz, teraz jest o wiele lepiej. Nie rozumiałam Cię bo krzyczałaś/łeś”.

Kiedy do lekarza?
Jeśli czujesz, że Twojemu dziecku napady złości zdarzają się od dłuższego już czasu zbyt często, udaj się z dzieckiem do specjalisty. Być może w tym przypadku problem jest poważniejszy i warto go omówić z Ekspertem.

Twoje dziecko ma napady złości? Zapraszamy do rozmowy na forum>>

Autor: Katarzyna Parzuchowska